15 maja 2020 zmarła Maria Stangret-Kantor

Z żalem żegnamy Marię Stangret-Kantor. Wybitną artystkę, malarkę, aktorkę, postać życia artystycznego. Na łamach Gazety Gdowianin wspominaliśmy Ją wielokrotnie przy okazji m.in. artykułów poświęconych Hucisku. Artystka zmarła 15 maja 2020 roku w Warszawie.

Maria Stangret urodziła się 29 lipca 1929 r. w Strzelcach Wielkich. W swojej twórczości wykorzystywała różne media, skupiła się jednak na twórczości malarskiej i jej interpretacjach w kontekście przestrzeni i użycia przedmiotu.

Studiowała malarstwo na krakowskiej ASP. Była członkinią Grupy Krakowskiej II. Współpracę z Teatrem Cricot 2 rozpoczęła w 1957 roku rolą w spektaklu Cyrk. W 1961 roku wyszła za mąż za Tadeusza Kantora. Podobnie jak on, związana była z Galerią Krzysztofory w Krakowie i Galerią Foksal w Warszawie. Uczestniczyła również w wielu jego happeningach (m.in. Cricotage, 1965, Panoramiczny happening morski, 1967, List, 1967).

Pierwszy publiczny pokaz obrazów Marii Stangret-Kantor odbył się w 1963 roku w Galerii Brinken w Sztokholmie. Prace artystki prezentowane były często w Polsce i za granicą – na ponad czterdziestu wystawach indywidualnych (m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Galerii Zachęta w Warszawie, Galerii Starmach, Galerii Stefan Szydłowski) i kilkudziesięciu zbiorowych (m.in. “Presences Polonaises”, Musee National d’Art, Moderne, Centre Georges Pompidou, Paryż, 1983; „Dialog”, Moderna Museet, Sztokholm, 1985).

W roku 2009 Maria Stangret-Kantor została odznaczona złotym medalem Gloria Artis.

Wśród jej prac należy wyróżnić m.in. cykl Pejzaże kontynentalne, cykl Hommages m.in. Hommage a Jesienin 1986/1994, Hommage À Anna Frank (I wersja – 1990, II wersja – 1999), Pamięci lekarzy z 1953 roku (1990, 1993), Hommage À Tadeusz Kantor (1992 ),  oraz akcje takie jak Malowanie progów w galerii Foksal, w ramach Asamblażu zimowego.

Występowała również w sztukach jej męża, Tadeusza Kantora, m.in. Umarłej Klasie, Wielopole Wielopole, Niech Szczezną artyści.

W roku 2002 Galeria 86 opublikowała teksty literackie artystki w tomie Pamiętnik dziadka, a w 2016 roku Fundacja im. Tadeusza Kantora oraz Cricoteka wydały jej wspomnienia pod tytułem Malując progi. Maria Stangret-Kantor o swoim życiu i twórczości, gdzie we wstępie autorka pisała:

Dla kogoś, kto żyje dostatecznie długo, by móc doświadczyć wielkich zmian – zarówno w stylu życia, jak i komunikacji międzyludzkiej czy funkcjonowania świata sztuki – szalenie trudno jest opowiadać o sobie bez przywołania i opisu miejsc, środowisk, osób. Wielu osób i miejsc już zresztą nie ma – odeszły, czasem pozostając w legendach, a czasem więdnąc w ciszy zapomnienia. 

Maria Stangret-Kantor

Malując progi…, s. 6

Zostaw komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany

*