RZECZYWISTOŚĆ OSÓB STARSZYCH W GMINIE GDÓW

W dniu 26 października 2015 r. w Dzienniku Ustaw została opublikowana ustawa o osobach starszych. Był to kolejny krok w kierunku ujednolicenia polityki senioralnej w Polsce. Ustawa wprowadzała monitorowanie i zbieranie informacji na temat osób starszych z poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego.

Od lat wójt Gminy Gdów zabiega o seniorów organizując im różnego rodzaju inicjatywy. Zresztą Gmina Gdów w tej kwestii niczym nie odstaje od innych gmin, choć u nas w tych działaniach jest ukryty głębszy sens. Przypomnieć należy,  że np. „Uniwersytety III Wieku” miały zapewnić zwiększoną aktywizację osób starszych, wykorzystanie ich potencjału wiedzy, umiejętności i doświadczenia życiowego i wszystko to dla rozwoju gospodarczego i społecznego kraju. Taka miała być idea tej inicjatywy. W praktyce jednak wykorzystano osoby starsze i umiejętnie każdy włodarz gminy mógł skutecznie promować własną osobę w tej grupie wiekowej, która przecież licznie bierze udział w wyborach. Dziś nadszedł jednak czas, aby podsumować lata funkcjonowania „Uniwersytetów III Wieku” dzięki czemu możliwe byłoby określenie stopnia aktywizacji osób starszych.

Ustawa o osobach starszych ma na celu przygotowanie wieloaspektowej diagnozy sytuacji osób starszych, usystematyzowanie zadań z zakresu polityki senioralnej oraz zapewnienie ich ciągłości, kompleksowości i spójności.

Były już rząd PO – PSL kończąc swoje rządy pozostawił po sobie ustawę monitorującą sytuacje osób starszych w Polsce, zdając sobie sprawę, że nie wszystkie inicjatywy podejmowane przez lata były zasadne. Powstaje jednak pytanie. Czy pieniądze, które zostały wykorzystane na ten cel były słusznie wydatkowane?
Założenia funkcjonowania programów aktywujących osoby starsze były od samego początku błędne. Błędnie założono, że osoby starsze potrzebują aktywizacji zawodowej – w perspektywie wykorzystania ich potencjału na rynku pracy. W XXI wieku, w gospodarce neoindustrialnej jest to po prostu niemożliwe, w szczególności w Polsce, gdzie popyt na pracę jest większy niż podaż miejsc pracy. Obecna sytuacja osób starszych wygląda następująco: mają gdzie się spotykać, organizowane są z nimi różne zajęcia i mogą uścisnąć co najwyżej dłoń wójtowi, natomiast nie mogą się często dostać do lekarza specjalisty, istnieją poważne bariery w załatwianiu spraw administracyjnych w urzędzie nie mówiąc już o naszej lokalnej komunikacji.

Z jednej strony wydawać się może, że likwidacja poczty czy brak stałej komunikacji to sprawy, które nie dotyczą problemów samorządu terytorialnego – ale tak nie jest do końca, ponieważ skoro wójt tak sobie ceni wspieranie programów senioralnych to również i te problemy powinny być przez niego rozwiązane, zwłaszcza że przez lata przewodniczy lokalnej Platformie Obywatelskiej i tu w szczególności powinien wykorzystać swoje koneksje.