DWÓR FEILLÓW. WYJĄTKOWE MIEJSCE

Drewniany dwór Feillów zlokalizowany w modrzewiowym zagajniku w przepięknej scenerii Beskidu Wyspowego zasiedlony został w latach 1876-1879 przez francusko-austriacką rodzinę Feill. To na własność tej rodziny przeszła pod koniec XIX wieku, wchodząca w skład Królestwa Galicji Lodomerii Cesarstwa Austro-Węgier wieś Stara Wola (dawna nazwa Woli Zręczyckiej czy też Wólki Zręczyckiej).

Po pożarze, który miał miejsce w roku 1935 i częściowo zniszczył budowlę, Dwór odbudował Stefan Feill według projektu inżynierów Jenknera i Bukowskiego.

Podczas wojny dwór był schroniskiem dla partyzantów Armii Krajowej i innych ugrupowań działających w okolicznych lasach. Na początku 1945 roku kwaterował w dworze marszałek Koniew. Wiosną wspomnianego roku posiadłość została znacjonalizowana i od tego czasu ulegała stopniowej degradacji. Niestety, na skutek przemian ustrojowych, nawet wbrew dekretowi PKWN (majątek nie spełniał kryteriów do upaństwowienia), w 1945 roku wszyscy mieszkańcy zostali wyrzuceni z domu, jak stali, a majątek uległ rabunkowi. Dwór został splądrowany, meble zostały rozkradzione, a cenny zbiór biblioteczny spłonął w wielkim ognisku przed Dworem.

W 1974 roku Dwór Feillów stał się własnością Politechniki Krakowskiej, której służył głównie do celów dydaktyczno-wypoczynkowych. W 1995 roku dzięki nowemu gospodarzowi Izabeli Auner-Kargól oraz pod nadzorem wojewódzkiego konserwatora zabytków, dwór odzyskał dawny stylowy wygląd.

Dwór jest jednym z nielicznych, tak dobrze zachowanych zabytków architektury drewnianej. Wpisany jest do rejestru zabytków.

Na przełomie wieków odbywały się tu wystawy, galerie, wernisaże a kustoszem był Seweryn Wisłocki. Prezentowane było malarstwo między innymi Franciszka Kurzei, Norberta Paprotnego, czy też wystawa Jerzego Przybyła. Działała restauracja, która w roku 2002 otrzymała wyróżnienie „Lukullus w podróży” w rankingu organizowanym przez „Rzeczpospolitą”.

W późniejszym czasie dla dworu znów przyszły lata „chude”. Dziś ten piękny dworek, systematycznie przywracany jest do dawnej świetności przez obecnych jego właścicieli.

Dwór jest budynkiem parterowym, częściowo podpiwniczonym, krytym dachem łamanym, krakowskim, osadzonym na fundamentach kamiennych w postaci ław. Ściany zewnętrzne oraz stropy zbudowane są z bali modrzewiowych. Wejście do holu prowadzi po stopniach z piaskowca, przez ganek, którego strop wsparty jest na czterech kolumnach z piaskowca, nawiązujących do stylu doryckiego.

Park wokół dworu nawiązuje do założeń angielskich z XIX wieku z unikatowym, efektownym wizerunkiem starych drzew i kamienną kapliczką z roku 1879 upamiętniającą datę zasiedlenia dworu.