GENERAŁ WIKTOR JAROSZ-KAMIONKA Z FAŁKOWIC

Często zapominamy o ludziach, bohaterach, którzy pochodzili z naszych terenów. Warto wspomnieć postać generała brygady Wojska Polskiego. Wiktor Jarosz-Kamionka urodził się 21 października 1869 roku w Fałkowicach.

Edukację szkolną rozpoczął w roku 1876 w publicznej 6 klasowej szkole w Wieliczce, następnie kontynuował naukę w Gimnazjum Niższym w Krakowie, oraz w austriackiej Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie. Służył w 10 Pułku Piechoty, gdzie w 1890 awansował na podporucznika i objął stanowisko dowódcy plutonu, później kompanii. Razem z pułkiem stacjonował w Wiedniu, Radymnie i Przemyślu, gdzie zaliczył 6-miesięczne szkolenie na kapitanów. Służbę w jednostce zakończył w październiku 1896 roku. W maju 1914 roku awansował na majora i otrzymał dowództwo batalionu. W trakcie I wojny światowej objął dowodzenie 18 Pułkiem Piechoty. W tym czasie został również odznaczony między innymi herbem szlacheckim z przydomkiem Kamionka Mała. Wyróżnienie to otrzymał za zasługi podczas walk toczących się na terenie Kamionki Małej. Okazał się znakomitym dowódcą i dzielnym żołnierzem. Jako dowódca formacji marszowych 4 Armii austriackiej brał również udział w walkach na froncie wschodnim.

1 listopada 1918 roku z ramienia jarosławskich delegatów Polskiej Komisji Likwidacyjnej w Krakowie został upoważniony do objęcia Komendy wojskowej nad powiatem jarosławskim i powiatami ościennymi. Następnie został powołany w skład Prezydium Wydziału Ścisłego w Polskiej Organizacji Narodowej, która przyjęła nazwę „Reprezentacji Rządu Polskiego w Jarosławiu”. W grudniu 1918 roku pułkownik Jarosz- Kamionka dowodził grupą operacyjną swego imienia i 14 pułkiem piechoty do dnia 7 lipca 1919 roku, przejmując w Małopolsce Wschodniej z rąk ukraińskich między innymi Sambor, Drohobycz, Stryj, Stanisławów, Niżniów. Później objął stanowisko dowódcy VIII Brygady Piechoty. Od sierpnia 1920 roku do lipca 1921 sprawował obowiązki Komendanta Obozu Ćwiczeń i Centralnego Wyszkolenia 6 Armii. Awansowany do stopnia generała brygady w 1922 roku. W stan spoczynku przechodzi 30 kwietnia 1927 r. Odznaczony Krzyżem Orderu Wojennego „Virtuti Militari”(1921), Krzyżem Walecznych (4 krotnie 1918-21).

Po zakończeniu działań wojennych osiada na stałe w gospodarstwie we wsi Wierzbna, gdzie umiera w wieku 83 lat, 23 września 1952 r. Był żonaty, miał 2 synów których wychował na dobrych patriotów. Niestety obydwaj zginęli w czasie drugiej wojny światowej: jeden w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, a drugi jako pilot w Anglii. Pochowany został na cmentarzu przy parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Wierzbnej i tam spoczywa wraz ze swoją żoną Julią Jarosz – Kamionka z domu Salwer.