HIERONIM AUGUSTYN LUBOMIRSKI. DZIEDZIC GDOWA

Czy wiedzieliście, że w roku 1683 hetman wielki koronny Hieronim Augustyn Lubomirski herbu Drużyna poprowadził drogą z Gdowa kilkutysięczny polski korpus posiłkowy na udaną odsiecz? Obecna ulica Grzybowska w Gdowie to droga historyczna z 1487 roku. Właśnie nią z ulicy Wiedeńskiej we wspomnianym na wstępie roku 1683 ruszyła odsiecz dla Bratysławy oraz Wiednia. Miasta te oblegane były przez Turków.

Korpus Hieronima Augustyna Lubomirskiego jako pierwszy dotarł do murów Wiednia, a następnie brał udział w bitwie pod Parkanami. Wcześniej, w roku 1682 Lubomirski nabył posiadłości gdowskie, które w tym czasie już mocno podupadły. Zakupił je od Mikołaja Lięckiego, cześnika z Krakowa oraz wdowy Zuzanny Bekiesz-Wesselinowej.

Hieronim był dziedzicem Gdowa. Jego ojcem był Jerzy Lubomirski a matką Konstancja z domu Ligęza. Był ich trzecim synem i urodził się w Rzeszowie w roku 1648. Początkowo przymierzany był do stanu duchownego a w wieku trzynastu lat został opatem w Tyńcu. W roku 1668 złożył w Rzymie śluby wstępując tym samym do joannitów i został kawalerem maltańskim. Jednak ostatecznie poświęcił się walce. Brał udział w wojnie z Turcją w latach 1672-76 gdzie zdobył stopień generała. Związał się bardzo mocno z królem Janem Sobieskim.

Wracając do wspomnianego na wstępie roku 1683 trzeba zaznaczyć, że już w początkowym okresie tego roku, po podpisaniu polsko-austriackiego układu sojuszniczego przeciwko osmańskiemu imperium, za zgodą króla, chorąży koronny Lubomirski przyjął cesarską propozycję i rozpoczął zaciągi wojska. Korpus posiłkowy Hieronima Lubomirskiego składał się wyłącznie z jazdy. Łączna liczebność korpusu wyniosła ponad 2800 żołnierzy w dwóch regimentach rajtarów, regimencie dragonów i w 4 chorągwiach pancernych. Korpus Lubomirskiego stanowiły znakomite konie. Formowanie jednostek trwało do czerwca.

28 czerwca 1683 r Hieronim Augustyn Lubomirski na czele wspomnianego korpusu wyruszył z Gdowa w kierunku Bratysławy. 12 września 1683 roku w odsieczy wiedeńskiej liczebność dwóch regimentów rajtarskich Lubomirskiego oceniania była już jednak tylko na 1500 żołnierzy i około 800 koni.

Lubomirscy byli bardzo bogatymi a zarazem pobożnymi szlachcicami, nie żałowali pieniędzy na kościoły i dobroczynne fundacje. Po pożarach gdowskiego kościoła w 1701 i 1705 roku, Hieronim Lubomirski wyłożył znaczną kwotę na jego odbudowę.