JAROSZÓWKA. PATRON SZKOŁY

5 czerwca 1999 roku w Jaroszówce odbyła się uroczystość nadania Szkole Podstawowej imienia Kornela Makuszyńskiego. W uroczystości udział wzięli przedstawiciele Kuratorium Oświaty w Krakowie: Antoni Grochala (Zastępca Dyrektora Wydziału Szkolnictwa Podstawowego i Wychowania Przedszkolnego) oraz Bożena Borysewicz (wizytator kuratorium). Obecna była również Wójcina Gminy Gdów Jadwiga Kasprzyk, Zastępca Wójta Tadeusz Ciężarek oraz Sekretarz Urzędu Gminy Stanisław Florek. W uroczystości wziął udział także Przewodniczący Rady Gminy Gdów Mieczysław Kursa oraz radni.

Antoni Grochala pogratulował dzieciom i kadrze pedagogicznej wyboru patrona. Mówił, że Kornel Makuszyński jak rzadko który autor dla dzieci potrafił znakomicie kształtować elementarne wartości słowa poetyckiego. „Dzień ten jest dla Waszej szkoły szczególny z wielu powodów – mówił wtedy – szkoła w Jaroszówce oddalona od centrum będzie pełniła ważne zadanie w kształceniu języka polskiego, opiece nad kulturą słowa. W nowym etapie reformy edukacji placówka ta będzie typową szkołą dla dzieci”. Stad między innymi wybór patrona, co dobitnie podkreślił przedstawiciel kuratorium – był tak trafny.

Same dzieci w dowcipnym programie słowno-muzycznym tak scharakteryzowały patrona i uzasadniły swój wybór: „Humor i fantazja są mocną stroną Pana Makuszyńskiego. Lubią go małolaty. Jego bohaterowie są z nami. My ich lubimy, my ich kochamy gdyż nie ma innego ponad śmiech lekarstwa”.

 O życiu i twórczości Kornela Makuszyńskiego opowiedział zebranym Marek Janiak, nauczyciel historii i przewodnik tatrzański.

Kornel Makuszyński urodził się w 1884 roku w Stryju na Ukrainie. Studiował polonistykę i romanistykę we Lwowie a następnie w Paryżu. Był recenzentem teatralnym (1905-1914) oraz kierownikiem literackim teatru we Lwowie i Teatru polskiego w Warszawie. W 1918 roku zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował jako krytyk teatralny i literacki oraz felietonista, współpracował także z redakcjami dzienników i czasopism kulturalnych. Był członkiem polskiej Akademii Literatury, odznaczony został Złotym Wawrzynem PAL. W 1927 roku osiadł Makuszyński w Zakopanem, a kilka lat później został honorowym obywatelem tego miasta. Zadebiutował w 1908 roku tomem wierszy pod tytułem „Połów gwiazd” i humoreskami pod tytułem „Rzeczy wesołe” (1909). Następnie opublikował kilka tomów wierszy, zbiory recenzji teatralnych, felietonów m.in. „Dusze z papieru” (1911), „Awantury arabskie” (1913), „Kartki z kalendarza” (1939). Zasłynął jako autor książek dla młodych czytelników: „Szewc Kopytko” i „Kaczor Kwak” (1912) powieści fantastycznych i przygodowych m.in. „O dwóch takich, co ukradli księżyc” (1928), „Przyjaciele wesołego diabła” (1930), „Panna z mokrą głową” (1933), „Wyprawa pod psem” (1936), „Awantura o Basię” (1937), „Szatan z siódmej klasy” (1937), „Szaleństwa Panny Ewy” (1957 – powieść napisana w 1940). Dla najmłodszych dzieci wspólnie z rysownikiem Marianem Walentynowiczem napisał cykle historyjek słowno-obrazkowych: „O przygodach Koziołka Matołka” i „Małpki Fiki-Miki” a także inspirowanych legendami polskimi np. „O wawelskim smoku”, „Wanda leży w naszej ziemi”, czy „Za króla Piasta Polska wyrasta” (wydanie pośmiertne w 1985 roku). Utwory Kornela Makuszyńskiego odznaczają się ponadczasowym charakterem, mają nieocenione wartości wychowawcze, cechują je optymizm, wiara a takie wartości jak miłość, są pełne rozbrajającego humoru i ciepła.

Pisarz zmarł w 1953 roku w Zakopanem. W 1966 roku zorganizowano w tym mieście muzeum jego imienia.

Zostaw komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany

*