W POŁOWIE XIX WIEKU GDÓW ZAMIESZKIWAŁO 376 ŻYDÓW

Na prezentowanym wyżej zdjęciu, można sobie wyobrazić, jak przed wojną w miejscu obecnej poczty stoi żydowska bożnica oraz religijna szkółka cheder, dalej jak po drugiej stronie ul. Bocheńskiej, w jednym z żydowskich domów mieszka rabin. Jak również w miejscu obecnej restauracji (dawnej „Słonecznej”) oraz obecnej stacji paliw stoi olbrzymi zajazd Kemplera, a w miejscu wielkiej choinki na plantach stoi karczma Jozka.

W połowie XIX w. Gdów zamieszkiwało 376 Żydów, co stanowiło 25% ogółu mieszkańców miasteczka. Żydzi mieli swoich przedstawicieli w Radzie Gminy Gdów. W 1876 r. radnymi byli Leib Lehrfeld, Jakub Liebeheimer i Józef Liebeheimer.

Przedwojenna społeczność żydowska odegrała ważną rolę w podniesieniu rangi miasteczka, poprzez rozwój handlu, rzemiosła i drobnego przemysłu. Przemysł piwowarski oraz dwie cegielnie prowadzone były przez Meiera Kornfelda i Salomona Hallera. Kornfeld miał również dużą rozlewnię. Betoniarnia należała do Josue Liebenheimera. Rzemieślnikami byli m.in. Abraham Weitzenhoff – piekarz oraz Mendek Windholz – rzezak.

Duża grupa Żydów zajmowała się handlem. Prowadzili większość sklepów w Rynku oraz przy ul. Bocheńskiej i Krakowskiej.

20 sierpnia 1942 r. wszystkich gdowskich Żydów przesiedlono do Getta w Wieliczce, zaś za 7 dni wywieziono do komór gazowych w KL Bełżec.